yarın hiç gelmeyecek gibi hissettiğin olur

       yanında iyi gider:  http://www.youtube.com/watch?v=2iTxSl70fJU

       bazı sabahların yavaş başladığı oldu mu hiç hayatında? gözlerin acır öyle sabahlarda. ahh o midene yerleşen on yüz bin milyon baloncuk... teker teker hücum eder vücuduna.
       öyle sabahlar yaşıyorum bugünlerde. gözlerimi asla açmak istemediğim sabahlar gözlerimi en az kapatabildiğim gecelere sahipken üstelik. 
       yanımdan insanlar geçiyor. ben yürüyorum. ama ayaklarım benim değil. insanlar konuşuyor, bense onları tamamlıyorum. ama o ses benim değil. insanlar bana bakmak istiyor, bense gözlerimi kaçırıyorum. gözlerim kimseyi görmek istemiyor.
       o şarkıyı her mırıldandığım an bütün baloncuklar fokurdamaya başlıyor. ama bu sefer midemde değil. kimi nefes borumda, kimi ciğerlerimde, kimi göz bebeklerimde, kimi kalbimde, kimi beynimin içinde... hiçbirinin birbirinden haberi yok sanki, farklı ezgilerle fokurdamaya devam ediyorlar içimin bi' yerinde. "bütün bu baloncukların eski yerini bilen, onları toparlayıp eski yerine koyacak güç nerede?" diyorum. en yakın seslerden biri cevap veriyor. "içindeki bütün bu baloncukların dağılmasına sebep olan ve onların o şekilde fokurdamasına göz yuman güç hayatından çıkmaya karar verdi, bunu kabullenmelisin artık!" 
       acıyor... o andan itibaren yavaş geçen sabaha inat hızlı geçiyor duygularım. yorgunum... serçe parmağını apansız sehpaya vurmak gibi bi' şey bu. acısının çok kısa bi' sürede geçeceğini bildiğin halde sana hissettirdiği en derinlerde...
       bazı gecelerin yavaş başladığı oldu mu hiç hayatında? uykuna acırsın öyle gecelerde. ahh o içine dağılan on yüz bin milyon baloncuk... elbet patlayacaktır, üzülme.