her masal mutlu sonla bitmezdi ve kimi masalın başı da güzel değildi.
okuyanın sesinden midir bilinmez o masal sayesinde teslim olurdun uykuya.kahramanı ölmüş, iyi duyguların hiç birinin yer almadığı, pastadan evlerin olmadığı, her yerde kötü kalpli cadının kahkahalarının duyulduğu, prensesin o derin uykusundan uyanamadığı simsiyah denizde geçse de bu masal duymak isterdin her gece. içindeki hüzün çekerdi seni.
hüzün de huzur verirdi kimi zaman öyle işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder